Ενότητα το ζητούμενο στον κλάδο του τουρισμού

Ο κλάδος του τουρισμούς σήμερα είναι ο βασικός πνεύμονας της Ελληνικής οικονομίας που ασθμαίνοντας προσπαθεί να φύγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Μάλιστα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εργοδότης της Ελλάδας μετά το εμπόριο και τον πρωτογενή τομέα. Σύμφωνα με την έρευνα Εργατικού Δυναμικού του SETE Intelligence «Η απασχόληση στον τουρισμό και στην υπόλοιπη οικονομία 2009- 2016», η άμεση και έμμεση απασχόληση στον τουρισμό προσεγγίζει τις 800 χιλιάδες και έχει τη δυναμική να ξεπεράσει το 1 εκατ. μέχρι το 2021.
Επίσης στις 3 νησιωτικές Περιφέρειες (Ιόνιο, Νότιο Αιγαίο, Κρήτη) που αποτελούν κύριους νησιωτικούς προορισμούς, 18% – 30% των απασχολούμενων είναι στον τουρισμό. Σημειωτέον ότι αυτή την στιγμή, περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ των νησιωτικών και απομακρυσμένων περιοχών της χώρας μας, παρά την εποχικότητά του, δημιουργείται από τον τουρισμό: στο Νότιο Αιγαίο είναι 68%, στην Κρήτη 52% και στα Ιόνια 58%.
Επιπλέον στον αγώνα για μια εξωστρεφή ελληνική οικονομία αναδεικνύεται πρωταθλητής ο ελληνικός τουρισμός. Σύμφωνα με το Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, αφού περισσότερο από το 90% των εσόδων του προέρχονται από το εξωτερικό, και μάλιστα σε ένα παγκόσμιο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Όλα αυτά είναι κάποια επιμέρους στοιχεία που δίνουν τη σημασία του κλάδου και τη διάχυση που έχει στην εθνική οικονομία. Ίσως, δε, είναι ο κλάδος με τη μικρότερη συγκέντρωση καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες, δηλαδή περίπου το 80%.
Αναμφισβήτητα ο κλάδος παρά τα προβλήματα που κυρίως έχουν να κάνουν με την αειφορία έχει καταγράψει θετική παρακαταθήκη. Κυρίως γιατί έχει ως κοινό παρονομαστή την αγάπη για την έννοια της φιλοξενίας, την προσήλωση σε κοινές αρχές και αξίες. Κυρίως δε γιατί προσέρχεται στο δημόσιο χώρο ενωμένος. Έτσι ο κλάδος κατάφερε να αναδείξει τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων ως ισότιμο κοινωνικό εταίρο μαζί με τους παραδοσιακούς, να γίνει συνομιλητής της πολιτικής ηγεσίας και να αναδεικνύεται σε βασικό παράγοντα διαμόρφωσης γνώμης και τάσεων στο δημόσιο χώρο. Όχημα για όλα τούτα και δύναμη για παραπάνω είναι η ενότητα.
Μπορεί να υπάρχουν αποκλίσεις λόγω των διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων όμως στις γενικές κατευθυντήριες γραμμές όλοι συντάσσονται. Ενδεικτικές, έτσι, είναι οι αναφορές της ηγεσίας του ΣΕΤΕ για την ανάγκη μη εφαρμογής του μέτρου για το τέλος διανυκτέρευσης και μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση που κυρίως πλήττει τους μικρούς του κλάδου.
Στο φόντο αυτό φωνές που χαρακτηρίζουν το ΣΕΤΕ ως «κλειστό lobby» και ζητούν άμεσα την αλλαγή καταστατικού του δε βοηθούν. Ειδικά προεκλογικά και όταν έχει γίνει αποδεκτό από όλους ότι όλα τα θέματα που αφορούν την ισομερή εκπροσώπηση στα όργανα τόσο των μικρών επιχειρήσεων όσο και άλλων συναφών κλάδων πέρα από τα ξενοδοχεία θα συζητηθούν οργανωμένα και συγκροτημένα. Προφανώς οι στοχεύσεις ορισμένων δεν έχουν να κάνουν με το καλό του τουρισμού και του ΣΕΤΕ που κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να εκφράζει το σύνολο του χώρου κρατώντας ισορροπημένη και ενωμένη στάση. Υπηρετούν με τη στάση τους προσωπικές στρατηγικές και μικροσκοπιμότητες.


Γιώργος Αλεξάκης