Η υπόθεση Τζόκοβιτς και οι τρεις διαστάσεις της

Mε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση το σημερινό K Report αναδεικνύει τις πτυχές της υπόθεσης Τζόκοβιτς, σε σχέση με τις πολιτικές επιλογές, την ταυτότητα του διάσημου τενίστα και τις προβολές σε όλη τη συγκυρία. Αναφέρει συγκεκριμένα:
Το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Μελβούρνης έκρινε ότι η ανάκληση της βίζας του Νόβακ Τζόκοβιτς είναι άκυρη για διαδικαστικούς λόγους. Ο μεγάλος σταρ του τένις είναι από χθες το πρωί ελεύθερος και μπορεί να αγωνιστεί στο τουρνουά της Αυστραλίας. Εκτός εάν ο υπουργός μετανάστευσης, (ελληνικής καταγωγής, σημειώστε, από την πλευρά της μητέρας του) Άξελ Χόουκ αποφασίσει να ανακαλέσει και πάλι την βίζα -όπως έχει δικαίωμα- και να απελάσει τον τενίστα. Αυτή είναι, σε τρεις φράσεις, η έως τώρα εξέλιξη της πολύκροτης υπόθεσης Τζόκοβιτς. Μόνο που, πίσω από την απλή ειδησεογραφική καταγραφή, κρύβεται μια υπόθεση πολύ πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική, απ’ όσο η συμμετοχή ενός σταρ αθλητή σε μια αθλητική διοργάνωση. Που έχει τρεις διαστάσεις.
Διάσταση πρώτη, η βαλκάνια: Ανεμβολίαστος και αντιεμβολιαστής, ο Νόβαξ Τζόκοβιτς αναζητούσε ένα παράθυρο να συμμετάσχει στο Australia open, το οποίο έχει ήδη κερδίσει 9 φορές. Το βρήκε καταθέτοντας (εκπρόθεσμα) μια αίτηση εξαίρεσης από την υποχρέωση εμβολιασμού (αναγκαίος όρος συμμετοχής στο τουρνουά) λόγω νόσησης. Εμφάνισε ένα ιατρικό πιστοποιητικό εκ Βελιγραδίου, σύμφωνα με το οποίο βρέθηκε θετικός σε μοριακό τεστ στις 16 Δεκεμβρίου. Μόνο που την επομένη, 17 Δεκεμβρίου, είχε εμφανιστεί, χωρίς μάσκα, να παραδίδει κύπελλα και μετάλλια σε νεαρούς τενίστες. Και την μεθεπόμενη έδινε συνέντευξη και φωτογραφήθηκε (πάντα χωρίς μάσκα) στην γαλλική εφημερίδα Equipe.

Διάσταση δεύτερη, η πολιτική ή πολιτικάντικη: Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον, που είχε εκλεγεί με μια σκληρή δεξιά, αντι-μεταναστευτική ατζέντα και ρέπει στον λαϊκισμό, έχει εκλογές σε λίγο, Μάρτιο ή Απρίλιο, και υστερεί στις δημοσκοπήσεις. Όταν ο Τζόκοβιτς ανακοίνωσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι έλαβε κατ’ εξαίρεση άδεια συμμετοχής στο αυστραλιανό τουρνουά από την τοπική (κεντροαριστερή...) κυβέρνηση της Βικτόρια κι η κοινή γνώμη έδωσε σημάδια αντίδρασης (κατανοητά, δεδομένου ότι η Μελβούρνη έζησε την μακρύτερη υγειονομική καραντίνα στον κόσμο, επί 262 ημέρες!..), θεώρησε ότι έχει μια ευκαιρία να βελτιώσει το εκλογικό του προφίλ. Έκανε μια δήλωση που προανήγγειλε ότι δεν θα γίνει εξαίρεση για τον Τζόκοβιτς και διέταξε την αυστηρή μεταχείρισή του στα σύνορα. Ο εκατομμυριούχος τενίστας συνελήφθη, η βίζα του ανεκλήθη με συνοπτικές και παράτυπες (όπως έκρινε το δικαστήριο) διαδικασίες και οδηγήθηκε σε ένα κέντρο κράτησης παράνομων μεταναστών. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αναπάντεχο χτύπημα και θέτει στον πρωθυπουργό ένα δύσκολο δίλημμα: Αν την δεχτεί και ο Τζόκοβιτς μετάσχει στο τουρνουά θα είναι πολιτική καταστροφή, αν τον απελάσει παρά την απόφαση, απειλείται με άλλου τύπου πολιτική κατακραυγή.

Διάσταση τρίτη, η Αυστραλιανή. Καθώς δόθηκαν στην δημοσιότητα τα πρακτικά και οι διάλογοι του Τζόκοβιτς με τους εκπροσώπους των συνοριακών αρχών στο αεροδρόμιο, ανατριχιάζει κανείς με την βιαιότητα και την αυθαιρεσία της συμπεριφοράς. Και σκέφτεται, αναπόφευκτα, πως αν έτσι αντιμετωπίζεται ένας πλούσιος και διάσημος, που έχει την δυνατότητα να προσλάβει τους καλύτερους δικηγόρους της πόλης και να δώσει δικαστικό αγώνα, τι μοίρα περιμένει όσους φθάνουν άσημοι, πάμφτωχοι και πεινασμένοι; Λογικό ερώτημα. Και το εκ των υστέρων ρεπορτάζ αναδεικνύει περιπτώσεις ανθρώπων που έζησαν επί χρόνια στις εγκαταστάσεις όπου ο Τζόκοβιτς υποχρεώθηκε να περάσει 4 ημέρες.

Ένα συμπέρασμα, ο Μακρόν κι εμείς: Από τη μια έχουμε έναν λαμπερό σταρ με παγκόσμια αίγλη, δέσμιο μιας καθυστερημένης, προληπτικής, αντι-εμβολιαστικής δεισιδαιμονίας, που προσπαθεί με βαλκανική πονηριά να παρακάμψει τους κανόνες. Από την άλλη έχουμε έναν λαϊκιστή πολιτικό που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, τον θυμό της εμβολιασμένης πλειοψηφίας εναντίον της ανεμβολίαστης μειοψηφίας, εξ αιτίας της οποίας υφίσταται ακόμη περιορισμούς, για να κερδίσει πόντους. Το έκανε, πιο επιδέξια από τον Μόρισον, ο Μακρόν. Και φαίνεται να ωφελείται: Μια χθεσινή δημοσκόπηση του δίνει 27%.